-
Czosnki ozdobne (Allium) są roślinami cenionymi ze względu na oryginalny wygląd i duże zróżnicowanie gatunków, które wymagają podobnych warunków uprawy. Dzięki braku konieczności dużego nakładu pracy w uprawie nadają się nawet dla początkujących wielbicieli ogrodnictwa.
Allium to rodzaj roślin, do którego należy około 700 gatunków, zarówno dziko rosnących, jak i uprawnych. Wiele z nich wykorzystywanych jest jako warzywa – chociażby dobrze znany czosnek jadalny czy cebula, kolejna grupa służy zaś do ozdabiania ogrodów.
Cebulki czosnku mogą wydawać kwiatostany których średnica sięga nawet 30 centymetrów! Odmiany różnią się wysokością do jakiej dorastają oraz kolorem, kształtem oraz wielkością kwiatów składających się na baldachy lub główki. Niskie gatunki sadzone są na przodzie rabat lub też w skalniakach, wyższe z tyłu rabat w celu utworzenia grup ogrodowych. Można również uprawiać je na kwiaty cięte lub suszone, w zależności od odmiany.
Różne odmiany czosnku mogą tworzyć po wymieszaniu ciekawe kompozycje rabatowe. Intensywne kolory i długi okres kwitnienia pozwalają wykorzystać je w wielu ogrodowych aranżacjach, są cenionym elementem wśród profesjonalnych projektantów terenów zielonych.
Jak dbać o czosnek ozdobny?
Sadzenie
- Czosnek ozdobny jest rośliną cebulową pochodzącą z Azji, stąd też jej spora mrozoodporność i upodobanie do nasłonecznionych stanowisk.
- Sadzi się go zwykle jesienią, zaś okres kwitnienia przypada co roku na miesiące wiosenne od maja do czerwca.
Pielęgnacja
- Posadzony w suchej glebie wymaga regularnego podlewania w celu uzyskania dorodnych, długo kwitnących kwiatów.
- Wysokie czosnki wymagają nieco więcej uwagi niż niższe odmiany, gdyż by osiągnęły maksymalne wysokości, powinny być 2-3 razy nawożone wieloskładnikowo w okresie wzrastania i regularnie odchwaszczane.
Po kwitnieniu
- Gdy kwiaty czosnków ozdobnych zaczynają usychać, to warto je zerwać, a najlepiej ściąć wraz z łodygami.
- Ususzone czosnki, szczególnie odmiany czosnku olbrzymiego, prezentują się równie okazale jak te rosnące w ogrodzie i mogą być ozdobą każdego bukietu.
- Po zakończeniu kwitnienia powinno się raz na kilka lat przesadzić roślinę, gdyż cebule zagęszczają się, co może uniemożliwiać ich prawidłowe wzrastanie.
- Na okres zimowania cebule wystarczy zabezpieczyć przykrywając glebę warstwą ściółki.
-
Dichondra ma bardzo długie, dobrze rozkrzewione, sprężyste i niełamliwe pędy, których długość może wynosić ponad 2 metry. Maleńkie listki mają srebrny kolor i pokryte są mięciutkim meszkiem. Ta niezwykle dekoracyjna roślina stworzona jest do przeróżnych kompozycji kwiatowych na balkony i tarasy. Ogólnie jest mało znana, jednak urzeka swoją urodą i innością. Jest rośliną bardzo wytrzymałą na warunki atmosferyczne. Zarówno w palącym słońcu, jak i w silnym deszczu, czy też potargana przez wiatr nie zmienia swojej urody. Toleruje okresowe susze oraz dobrze rośnie w lekkiej, piaszczystej, przepuszczalnej i ubogiej glebie. Ładnie komponuje się z roślinami o wyrazistych barwach. Świetnie wygląda sadzona w pojemnikach na balkonach i tarasach.
-
Płożąca bylina, dorasta do 25 cm wysokości i tworzy kwitnące poduszki. Zimozielona. Kwitnie czerwiec – maj, kwiaty drobne, niebieskie , fioletowe w zależności od odmiany. Roślina wrażliwa na nadmiar wapnia w podłożu. Stanowisko słoneczne. Roślina mrozoodporna.
-
Jest to wysoka bylina, może dorastać nawet do 1,5 metra, w zależności od odmiany. Ta piękna roślina kwitnie od lipca do października. Kwiat duży, brązowy środek okolony przez płatki przybierające kolor purpurowy, różowy, kremowy, czerwony. Oprócz nich na uwagę zasługują szorstkie, sztywne liście. Jeżówka nie sprawia żadnych problemów podczas uprawy. Najbardziej lubi nasłonecznione lub lekko zacienione stanowiska. Roślina preferuje gleby żyzne i przepuszczalne. Jeżówka potrzebuje sporo miejsca do rozwoju, jest dość ekspansywna. Świetnie sprawdza się, jako kwiat cięty. Często stosowana, jako składnik leków i kosmetyków.
-
Jest to grupa roślin ozdobnych gdzie głównym walorem dekoracyjnym są nie kwiaty a liście ,występujące w całej szerokiej gamie kolorystycznej. Pokrzywkę cechuje soczystość barw i ciekawe kształty liści. Rośliny w zależności od odmiany osiągają od 30 do 80 cm. Kształt i wysokość rośliny możemy korygować przez cięcie. Kwiaty pokrzywki są drobne,niebiesko białe,zebrane w grona i wyrastają na szczycie pędów. Jednak kwiaty te należy regularnie usuwać, ponieważ barwne liście zaczynają drobnieć,wzrost roślin słabnie a cała roślina traci na wyglądzie. Pokrzywka wytwarza charakterystyczne kwadratowe łodygi które w środku są puste. Liście układają się na krzyż,mają ząbkowane lub karbowane brzegi, a w dotyku są aksamitne. Występują w niezliczonej liczbie kolorów,odcieni,wzajemnych mieszanin. Stanowisko powinno być słoneczne i ciepłe,w cieniu roślina straci swe walory. Wymaga umiarkowanego podlewania,ale nie wolno dopuścić by w donicy gromadziła się woda ,ponieważ grozi to gniciem rośliny. Wieczorem możemy też rosić liście. Pokrzywka wymaga regularnego nawożenia nawozem do roślin o ozdobnych liściach. Wspaniałe rośliny do uprawy na rabatach i w pojemnikach na balkonach i tarasach.
-
Krwawnica pospolita to wyjątkowo piękna i atrakcyjna bylina o strzelistym pokroju, której sztywne, wzniesione pędy kwiatostanowe mogą osiągać wysokość od 1-1,5 m., aż do ok. 2 m. u starszych egzemplarzy, rosnących w wyjątkowo sprzyjających warunkach. Z mocnego korzenia roślina rozwija wiosną luźną rozetę sercowato-lancetowatych, owłosionych liści, z której na początku lata (VI) wyrasta długi, sztywny, lekko owłosiony i ulistniony (liście mniejsze niż u podstawy i bardziej lancetowate) pęd kwiatostanowy, na którym rozwijają się niewielkie, intensywnie ubarwione, różowo-fioletowe kwiaty, zebrane w długie, gęste, kłosowe kwiatostany. Na roślinie kwiaty pojawiają się sukcesywnie aż do końca lata (VIII), stanowiąc niezwykle mocny akcent kolorystyczny letniego ogrodu. Kwiaty są nie tylko piękne, ale też miododajne, dlatego zwabiają mnóstwo owadów zapylających w tym motyli i pszczół. Krwawnica na dobrym stanowisku silnie się rozrasta, tworząc z czasem dużą, dorodną kępę. Roślina posiada mocny, drewniejący, głęboko sięgający system korzeniowy, dlatego mimo iż preferuje wilgoć, dobrze radzi sobie również z przejściową suszą.
-
Rozchodniki okazałe są to byliny o ciekawym zabarwieniu liści i kwiatów. Roślina wypuszcza z podziemnych kłączy grube i sztywne łodygi. Na zielonej łodydze pojawiają się również grube liście z delikatnym błękitnym nalotem. W połowie lata wyrastają z nich zielone pąki kwiatowe. Z czasem nabierają coraz bardziej intensywniejszych barw a kwiaty stają się bardzo okazałe i przybierają formę płaskiego talerza. Okres kwitnienia trwa od sierpnia do listopada. Późną jesienią roślina nabiera purpurowych barw i zdobi aż do przymrozków. Rozchodniki polecane są na stanowiska słoneczne. Nie maja specjalnych wymagań więc z powodzeniem poradzą sobie na glebach suchych i ubogich. Wraz z nadejściem wiosny stare łodygi usuwamy. Rośliny te należą do grupy roślin bardzo odpornych na szkodniki jak i przemarzanie. Rozchodniki pięknie komponują się z innymi jesiennymi roślinami jak trawy, rudbekie lub też z roślinami iglastymi.
-
Piękna bylina pochodząca z Chin i Japonii, znana też pod nazwą biskupie serce. Osiąga wysokość 80cm i szeroko się rozrasta. Tworzy bulwiasto zgrubiałe, kruche korzenie. Duże, szarozielone liście są złożone z małych listków i zamierają wkrótce po kwitnieniu. Kwiaty są sercowate, różowo-białe, zwisające, osadzone po kilkanaście na łukowato wygiętych pędach. Kwitnienie przypada w maju i czerwcu. Uprawa Najlepiej wybierać dla tej rośliny miejsca półcieniste, glebę próchniczną, przepuszczalną. Sadzenie karp przypada na wiosnę, od kwietnia, w odstępach 50cm. Karpy przykrywa się płytko podłożem (3-4cm), aby delikatne liście i pędy mogły szybko pojawić się nad powierzchnią gleby. Łatwym, chociaż mało wydajnym sposobem rozmnażania jest podział roślin wczesną wiosną. Co kilka lat dzieli się duże, silnie rozrośnięte karpy przy okazji przesadzania roślin na nowe miejsce. Pielęgnowanie Najważniejsze zabiegi to odchwaszczanie, podlewanie w razie suszy i wiosenne nawożenie wieloskładnikowym nawozem mineralnym w ilości około 30g/m2. Okres wegetacji serduszek okazałych jest krótki i latem pozostaje po nich puste miejsce. Nie można dopuścić do jego zachwaszczenia i nie powinno się też sadzić tam innych roślin. Przechowywanie Jeżeli konieczne jest przechowanie młodych roślin do wiosny, np. okazów otrzymanych z nasion, to trzeba karpy przenieść do chłodnego pomieszczenia (2-4oC) i przykryć torfem lub piaskiem. Zastosowanie Serduszka okazałe pięknie zdobią miejsca ocienione, w pobliżu drzew i krzewów. Rośliny sadzi się pojedynczo lub w niewielkich grupach, aby puste miejsca po zaschnięciu liści nie były zbyt duże. Kwiaty cięte są trwałe, szczególnie te produkowane pod osłonami. Kolor: różowy Kwiat cięty: tak Okres kwitnienia: V-VI Rozstaw sadzenia: 50 cm Termin sadzenia: IV Wykopywanie: zimuje Wysokość rośliny: 40-60 cm.
-
Oryginalna, wieloletnia bylina zimozielona – wodna lub przywodna, z wyraźnie zaznaczonymi segmentami, które posiadają w środku szerokie przewody powietrzne. Roślina w pełni mrozoodporna i odporna na szkodniki, będąca prawdziwą ozdobą ogrodu przez cały rok.
Skrzyp zimowy zaliczany jest do roślin leczniczych, a pozyskiwanym surowcem jest ziele skrzypu o szerokich właściwościach zdrowotnych.
Gatunek ten wykazuje bardzo umiarkowane wymagania glebowe. Lubi obfite podlewanie, a w miejscach suchych rośnie zdecydowanie wolniej i dorasta do mniejszych rozmiarów. Przepięknie prezentuje się nad brzegami oczek wodnych, stawów oraz w egzotycznych ogrodach w stylu japońskim. Równie zjawiskowo wygląda sadzony w donicach na balkonach i tarasach.Współczesne ogrody bardzo często z systemem nawadniania stanowią doskonałe miejsce do pięknego wzrostu tej ciekawej rośliny.
Skrzyp zimowy to roślina żarłoczna – lubi intensywne nawożenie i słoneczne stanowiska. Wyglądem przypomina pędy bambusa.
Nie wytwarza kwiatów ani nasion, tylko zarodniki. Pojawiają się one jednak dopiero w drugim roku uprawy w okresie od lipca do sierpnia.
Czarne końcówki pędów zarodnionośnych zakończone są krótkim i spiczastym kłosem przypominającym szyszki. Jest to w 100% naturalny wygląd tej rośliny. Po ich wytworzeniu pęd zamiera, a w miejsce starych „szyszek” pojawiają się nowe. Skrzyp zimowy rozmnaża się wiosną poprzez podział kłączy.
Roślina ta jest odporna na działanie chorób, a jej pielęgnacja ogranicza się realnie do usuwania usychających, starych pędów.Po intensywnych zimowych wiatrach na otwartych przestrzeniach gdzie mógł ulec połamaniu zaleca nie ścięcie całkowite na wiosnę w celu odmłodzenia kęp.
Proponowane stanowisko: słońce/półcień lub cień oraz miejsca wilgotne, podmokłe (ewentualnie nawet płytka woda). Znakomicie rośnie również w klasycznym ogrodzie pod nawadnianiem kropelkowym.
Skrzyp zimowy tworzy proste, nierozgałęzione, zielone pędy nadziemne połączone kremowymi węzłami, dorastające do 150 cm wysokości. Pędy rośliny osiągają grubość do 12 mm, co odróżnia odmianę od zwykłego skrzypu zimowego, którego łodygi nie przekraczają grubości 6-8 mm.
Sadząc go w gruncie należy od razu zadbać o sztywne ograniczenie rozrastania się rośliny na boki. Strefę korzeniową rośliny warto ograniczyć po bokach poprzez wkopanie wgłąb bariery korzeniowej w postaci blachy folii HDPE lub poprzez posadzenie jej w plastikowej donicy, przy czym osłona powinna sięgać co najmniej na głębokość 40 do 50 cm wgłąb ziemi. Gdy rosnące poziomo pod ziemią pędy natrafią na przeszkodę, zmienią kierunek pnąc się w górę i zagęszczając istniejącą kępę.
Najlepszym rozwiązaniem jest sadzenie Skrzypu zimowego w dużych pojemnikach, dzięki czemu można łatwo kontrolować skłonność tej byliny do rozrastania się na boki. Gdy zasilimy skrzyp zimowy obornikiem, osiągnie on maksymalny wzrost, a pędy będą cieszyć oko silnie nasyconą zielenią.
Skrzyp zimowy potrafi rosnąć także w podłożu jałowym, lecz jego wzrost jest wtedy bardzo spowolniony, a roślina osiąga dużo mniejsze rozmiary. Dodanie odpowiednio dobranego nawozu zdecydowanie przyśpiesza rozrost rośliny, jest okazalsza i w szybszym tempie tworzy okazałe kępy.
Do nawożenie zalecany jest nawóz uniwersalny do oczka i ogrodu lub podwójne dawki nawozów organicznych. Equisetum Heymalle uznawane jest za jedną z najstarszych roślin występujących obecnie na Ziemi.
-
Szałwia omszona to gatunek rośliny z rodziny jasnotowatych (Lamiaceae). Naturalnie występuje w południowej, środkowej i wschodniej Europie, oraz na części obszaru Azji zachodniej. W Polsce jest to efemerofit, gatunek zawleczony, i można ją spotkać w południowo-wschodniej części kraju.
Szałwia omszona tworzy regularne kępy o wysokości 40-60 cm. Pędy jej są wzniesione i lekko zdrewniałe, najczęściej pojedyncze.
Charakterystyczne liście, o owłosionej dolnej stronie blaszki liściowej, wyrastają na długich ogonkach u rozety liściowej, a na krótkich lub siedzących ogonkach na łodygach. Mają kształt podługowaty lub eliptyczny i są nieco pomarszczone. Brzegi liści są karbowano-piłkowane. Nie posiadają włosków gruczołowych.
Kwiaty o budowie grzbiecistej, zebrane są w okółki i tworzą kłosy. W zależności od odmiany mogą być ciemnoniebieskie, filetowe, różowe lub białe. Kwitną od końca maja do sierpnia.
Lubi stanowiska nasłonecznione, preferuje glebę luźną, umiarkowanie suchą i zasobną w składniki pokarmowe. Warto ją jednak podlewać w czasie upałów, ponieważ wydłuża to jej okres kwitnienia. Po przekwitnięciu, należy przycinać pędy kwiatostanowe.
Może być sadzona jako podszyt róż, oraz poleca się ją na obwódki rabat. Dobrze znosi też warunki panujące na skalniakach – pięknie wygląda na murkach i skarpach. Szałwia omszona nadaje się także do pojemników na balkony i tarasy.
-
Żurawki to ciekawe rośliny do ogrodu. Liczne odmiany żurawek mają bardzo zróżnicowane kolorystycznie liście, przy czym niektóre z nich są mniej lub bardziej wycięte czy wręcz pofałdowane. To sprawie że żurawka jest świetną rośliną uzupełniającą do ogrodowych rabat. Jednakże ze względu na wymagania nie może rosnąć wszędzie.
Żurawka najlepiej rośnie na glebach żyznych przepuszczalnych, ale wilgotnych. Dlatego suche stanowiska nie będą dla niej dobrym miejscem. Za to z powodzeniem możemy tworzyć z niej kompozycje wokół oczek wodnych, strumieni czy sadzawek oraz w wilgotnych miejscach w ogrodzie. Jeśli ma pod dostatkiem wody może rosnąć w słonecznym miejscu. Zawsze musimy jednak pamiętać że żurawka jest wrażliwa na brak wilgoci w glebie. Najlepiej też rośnie właśnie posadzona w pobliżu wody.
Kolorowe liście żurawek tworzą zwarte kępy. Niektóre odmiany mogą osiągnąć dość pokaźne rozmiary sięgając nawet do kolan. Kwiaty żurawek są mało okazałe, na wiotkiej łodydze wyrasta delikatny kwiatostan w formie wiechy. Z daleka wygląda jakby nad żurawką unosiła się mgiełka. Ten gatunek roślin lubi się też rozsiewać, dlatego jeśli chcemy utrzymać naszą kompozycję w stałej formie, należy wyciąć kwiatostany po przekwitnięciu.
Żurawki bardzo dobrze reagują na ściółkowanie. Pozwala to zatrzymać wilgoć w glebie co te rośliny potrafią docenić. Żurawki sadzimy zazwyczaj w towarzystwie bylin kwitnących. Czerwono listne odmiany mogą być stosowane jako kolorystyczny komponent z trawami czy niskimi iglakami. Możemy też je traktować jako rośliny do skalniaka, muszą mieć jednak zapewnioną stałą wilgotność podłoża. Najlepiej też rosną na glebie żyznej, próchnicznej.